حاشیه نشینی : توزیع نامتعادل امکانات شغلی و اقتصادی

مهرداد درویش پور با اشاره به اینکه پدیده حاشیه نشینی اصولا ناشی از رشد جامعه سرمایه داری و به ویژه سرمایه‌داری پیرامونی است می‌گوید: «سرمایه داری بر یک رشد ناموزون استوار است و این به معنای آن است که بخش‌های مختلف اقتصاد، بر مبنای سود آوری و نه بر مبنای نیازهای جامعه توسعه پیدا می‌کنند و این باعث تمرکز و گسترش چه در حوزه صنعتی و چه در حوزه امکانات اجتماعی در شهرهای بزرگ‌تر که از بازار پر رونق تری برخوردار است می شود. به این معنی در نظریه ای که حاشیه نشینی را صرفا با  رشد ناموزون سرمایه‌داری توضیح میدهد، به گونه‌ای «خودکار»  بخش‌هایی از جامعه پیشرفته‌تر  شده و بخش‌های دیگر کمتر پیشرفته می کنند. به عبارت دقیق‌تر شهرهای بزرگ به مراکزی صعنتی تبدیل می‌شوند که شکاف بین شهرهای کوچک و روستاها با آن بیشتر و بیشتر می‌شود.»